Yasmin: “Tekenen helpt me verwerken wat ik heb meegemaakt”
Woensdagochtend bij De Blokhut. Een groep statushouders luistert ingespannen naar Elvera Verberkt van het team Inburgering en werk van de gemeente Roerdalen. Zij legt vandaag uit hoe de Nederlandse grondwet in elkaar zit, informatie die hoort bij het Participatieverklaringstraject (PVT). De PVT is verplicht voor wie wil inburgeren. Vandaag zit ook Yasmin Abo Awad bij de groep. Niet meer als deelnemer, want ingeburgerd is ze al. Yasmin studeert HBO Social Work en daarvoor doet ze een snuffelstage bij Elvera. Ze vertelt over de weg die ze heeft afgelegd om te komen waar ze nu is.
Alleen naar Nederland
“Ik vluchtte vier jaar geleden naar Nederland,” vertelt de nu negentienjarige Yasmin, die in Syrië is geboren maar de Palestijnse nationaliteit heeft. “De eerste twee jaar woonde ik in een AZC. Ik was daar alleen met mijn moeder, de rest van ons gezin was nog in Syrië. Vanwege corona kon ik niet naar school en mijn leven stond helemaal stil. Ik sprak geen andere taal dan Arabisch. Ik herinner me dat er een meisje in het AZC lelijke dingen naar me schreeuwde. Ik kon niets terug zeggen want ik sprak haar taal niet. Toen ik eindelijk naar school mocht, was dat een nieuw begin.”
Hoi, ik ben Yasmin
Yasmin ging naar het Nt2 Mundium College in Roermond, een school voor kinderen met een niet-Nederlandse achtergrond. “Er zaten leerlingen van allerlei nationaliteiten,” vertelt Yasmin. “Ik kon in het begin met niemand praten en niemand begreep mij. Dat maakte me echt heel depressief. Toen bedacht ik: ik kan hierin blijven hangen of ik ga proberen toch met mensen te communiceren. En dat laatste heb ik gedaan. Al was het best spannend om gewoon op iemand af te stappen en te zeggen: ‘Hoi, ik ben Yasmin.’”
Social Work
“Op het Nt2 Mundium College heb ik in negen maanden tijd Nederlands geleerd en ik ben geslaagd voor het examen op A2-niveau,” gaat ze verder. “Vanuit deze school gaat bijna iedereen naar het MBO. Maar ik wilde naar het HBO. Ik wist dat ik dat kon.” Ze wijst op een Volkskrant die op tafel ligt. “Dit kan ik gewoon lezen en begrijpen.” Er waren een paar gesprekken voor nodig met haar docenten maar Yasmin kon ze overtuigen. “Ik heb in een schakeljaar een pre-bachelor gedaan. Dit is op taalniveau B1 en B2, vergelijkbaan met het niveau op de Havo. Nu studeer ik Social Work aan het Fontys College in Eindhoven. Daar ben ik blij om, ik wil namelijk graag mensen helpen.”
Tekeningen
Met haar opleiding gaat het goed maar dat betekent niet dat de afgelopen jaren zich gemakkelijk laten vergeten. Daarvoor is er teveel gebeurd. “Mijn moeder weet dat het niet zo goed met me gaat als ik zit te tekenen,” vertelt Yasmin. “Ik word niet boos of agressief om wat ik heb meegemaakt, dat is niet wie ik ben. Ik laat zien hoe ik me voel met mijn tekeningen.” Dat ze daar talent voor heeft, blijkt uit de foto’s die ze van haar werk heeft gemaakt. De afbeeldingen zijn tegelijkertijd prachtig en intens verdrietig. “Tekenen helpt me om met alles om te gaan,” zegt Yasmin. “Want ik moet sterk blijven.” Even is het stil. Dan vervolgt ze, met een glimlach die ook haar ogen doet stralen: “Ik speel ook gitaar. Het lijkt me heel leuk om kinderen les te geven.”
Dromen van een toekomst
Haar familie is inmiddels ook in Nederland en woont in Melick. Yasmin durft voorzichtig te dromen van een toekomst. Misschien wil ze nog journalistiek studeren na haar studie Social Work, want dat lijkt haar erg interessant. Ook is ze bezig met het leren van Turks, Duits en Engels. Een klein beetje Frans spreekt ze ook. Waar ze over tien jaar is? “Een eigen plek om te wonen in de stad, want ik ben echt een stadsmeisje,” lacht ze. “En een auto. En dan werk ik bij de gemeente of een andere organisatie en help ik mensen die arm of dakloos zijn,” zegt ze. “Of ik fotografeer mensen in AZC’s en schrijf hun verhalen op. Want zij hebben vaak écht wat te vertellen.”
Roerdalen zijn we samen
In Roerdalen komen regelmatig nieuwe mensen wonen. Vaak hebben ze bewust voor Roerdalen gekozen. Maar soms zijn ze hier toevallig beland, omdat het leven nu eenmaal zo liep. Denk bijvoorbeeld aan statushouders of vluchtelingen. Over hen gaat deze serie interviews. Mensen met hun eigen verhalen, wensen, dromen en talenten. Die een nieuw leven willen opbouwen en er gewoon het beste van maken. Andere interviews uit deze serie leest u op deze webpagina.